Over generaties heen denken – het verhaal van de bomen van Oxford
Dit verhaal gaat over het vervangen van de eiken balken in de eetzaal van de bibliotheek van Oxford. Het is een mythische legende, die gaat over wat we tegenwoordig duurzaam bouwen noemen: over generaties heen denken. Ik kwam dit verhaal ooit tegen in een boek en het maakte diepe indruk op me. Misschien nu ook wel op jou.
Ergens in de 19e eeuw moesten de eiken balken in de eetzaal van New College in Oxford nodig worden vervangen. Nu moet je weten dat deze balken zo enorm dik en lang zijn dat de aankoop van nieuw hout onbetaalbaar was.
Uit de archieven van de bibliotheek bleek dat het college van Oxford in bezit was van een bos. Toen de archivaris van de universiteit naar dit verhaal werd gevraagd, kwam deze met de volgende informatie terug: bij de bouw van de hal (zo’n 500 jaar eerder) was een eikenbos aangeplant. De boswachter werd erbij gehaald en men vroeg naar de eiken. De boswachter vertrok geen spier en zei: “Wel, heren, we vroegen ons af wanneer u het zou vragen.”
Vijfhonderd jaar lang hadden de boswachters het plan aan elkaar doorgegeven: “Deze eiken zaag je niet om, ze zijn voor de bibliotheek van Oxford.”
Wereldwijd op een kantelpunt
We geraken steeds verder af van onze natuurlijke staat van zijn. We raken onszelf kwijt in de hectiek en waan van de dag en van de wereld en staan op een soort overlevingstand. Krijg jij het weleens benauwd? Ervaar je geen ruimte om te ademen en te mogen zijn? Vraag je je weleens af: wat doe ik hier op deze aarde? Waarom ben ik hier eigenlijk? Of ben je eerder in een versufte, halfslapende, zombie-achtige toestand beland, waarbij de levenskracht uit je wegsijpelt?
Wereldwijd zijn we op een kantelpunt gekomen. De huidige structuren van zowel de politiek als de gezondheidszorg, het onderwijs en de economie zijn ziek. Het is tijd om met elkaar te beseffen dat de houdbaarheidsdatum al lang is overschreden. Dat het anders moet en ook kan. Het oplossen van de huidige crisis en het veiligstellen van een goede toekomst voor de komende generaties is vooral een kwestie van mindset. Het anders willen gaan doen. De aarde heeft genoeg voor iedereen, alleen niet genoeg voor hebzucht– Mahatma Gandhi.
Een betere wereld voor iedereen
Ik wil geen deel uitmaken van een wereld die alleen maar goed is voor een selecte groep mensen. Ik wil bijdragen aan het delen van kennis en vaardigheden. Bijdragen aan betere wereld voor iedereen. Ik wil onderdeel zijn van een groter geheel. Ik wil bijdragen aan ons bomen project Miti ya matumaini, oftewel Trees of hope: bomen van hoop.
We zijn met elkaar een ecosysteem
Laten we over generaties heen denken en onze eigen verantwoordelijkheid weer ter hand nemen. Het niet buiten onszelf zoeken, maar in onszelf. Onze bewustwording is aan het verruimen en dat we met elkaar op een planeet wonen waar ieder mens, dier en wezen ertoe doet. We zijn met elkaar een ecosysteem; een ecosysteem dat uit balans is geraakt. Laten we met elkaar eens goed kijken naar bestaande structuren en hoe we dit anders kunnen inrichten. Net als de bomen van Oxford over generaties heen denkend. Laat de natuur een enorme inspiratiebron zijn. De natuur zelf heeft duurzaamheid tenslotte uitgevonden.
