Arm van buiten en rijk van binnen

Arm van buiten en rijk van binnen

Als ik over Kenia vertel, dan begin ik te stralen. Mijn hart begint sneller te kloppen en mijn energie neemt toe. Ik hoor het van anderen en zie het zelf ook terug op foto’s. Wat het precies is, is niet makkelijk uit te leggen. Is het de blauwe lucht die hoger lijkt, of de geuren en kleuren? Nee. Maar wat dan wel?

Meevibreren op positieve energie

In Kenia zijn veel mensen arm van buiten en rijk van binnen. Hun energie, glimlach en vrolijkheid hebben een enorm effect op me. Ik voel me er fantastisch door. Het zijn de positieve vibe en energie waar ik op meevibreer. Onze (adoptie)dochter, geboren in Kenia, vroeg laatst aan de keukentafel: “Mam, zou je er niet willen wonen?” Het antwoord daarop, moest ik eerlijk toegeven, was “ja”. Het liefst ga ik daar wonen.

Hartelijk ontvangen

Tijdens mijn bezoek aan Kenia kwam ik terecht in Bondo, de geboorteplaats van een goede vriend. Hij wilde me laten kennismaken met de community die hem grootbracht nadat hij op elfjarige leeftijd samen met zijn broers en zus wees werd. Een liefdevolle vrouw zorgde voor hen. Haar naam is Norah en ze was onderwijzeres. Inmiddels is mama Norah ruim 80 jaar. Ik werd hartelijk ontvangen en na het kerkbezoek op zondag mocht ik mee voor een traditionele lunch bij haar thuis. Ondanks dat ze weinig heeft, deelde ze het beetje wat ze heeft met mij.

Waar je mee omgaat word je mee besmet

In de wereld waarin ik leef hebben veel mensen het goed. Elke dag te eten, een huis om in te wonen en een auto voor de deur, misschien wel twee. Toch voel ik me weleens ontevreden als dingen niet lopen zoals ik wil. Misschien herken je dit wel.

Zo kunnen wij Nederlanders steen en been klagen over het weer. Het is te koud, te nat en anders is het wel te heet. Kijk eens rond als je op een terras zit of in de rij staat bij de kassa: alle mondhoeken staan naar beneden. Op de snelweg krijg je een middelvinger of knipperende lichten in je achteruitkijkspiegel als je niet snel genoeg aan de kant gaat. Ik zie in Nederland veel mensen om me heen die rijk van buiten zijn en arm van binnen. Waar je mee omgaat word je mee besmet, heb ik weleens horen zeggen.

Met elkaar verbonden

Als ik niet oppas word ik meegezogen in die zware, negatieve energie. Dan huil ik met alle andere ‘wolven’ de grote klaagzang mee en voel ik me binnen de kortste keren leeg en vermoeid. Zo maken we elkaar chagrijnig, zwak en misschien zelfs ziek. Het is vrij algemeen bekend dat je immuunsysteem verzwakt raakt als je somber bent. Je wordt dan vatbaarder voor bacteriën, virussen en allerlei andere aandoeningen.

Deze negativiteit creëren we samen. Eigenlijk creëren we een ziekmakend klimaat. Ja, je leest het goed: het is besmettelijk, die zware energie. Alles is trilling en hiermee beïnvloeden we elkaar. We zijn met elkaar verbonden. We zijn een onderdeel van het ecosysteem. Als je ervoor openstaat, leg ik je graag uit hoe we dit ook met elkaar kunnen veranderen en beïnvloeden.

Het ontstaan van het bomen project ‘Miti ya Matumaini: bomen van hoop’.

De volgende dag werd ik opgehaald en reden we naar de Abenezer Usire Academy om Rhoda Amolo op te halen. Samen met Rhoda reden we naar een stuk grond net ergens buiten Bondo. Hier en daar stond een armoedig huisje en ik wist niet goed waar ik nou eigenlijk was. Na een hobbelige rit en een flink stuk lopen waren we er bijna. Het stuk grond was omheind met struiken die flinke stekels hadden. Het leek wel het sprookje van Doornroosje. We hadden al bijna opgeven toen ik ineens een kleine doorgang zag waar we doorheen konden.

Een met de omgeving

Aangekomen op het perceel nam ik de omgeving in me op. Alsof mijn voeten wortelschoten, raakte ik een soort trance. Ik kan het niet goed uitleggen, maar het leek wel of ik een werd met de omgeving. Er ging een energie door me heen en ik ontving een boodschap: deze grond is bedoeld voor het bomenproject.

Stomverbaasd keek ik mijn twee metgezellen aan. We maakten net aanstalten om te vertrekken toen we twee jongemannen tegen het lijf liepen. Een heel gesprek volgde in Swahili, een taal die ik niet goed versta. Even later kwamen ook de dorpsoudste en een buurvrouw en het leek wel of er een geplande vergadering gaande was. De zon scheen al stevig en ik zocht de schaduw van een boom op. Daar wachtte ik rustig. Ik voelde me vredig en vertrouwd, ik kon er wel uren blijven zitten.

Hoge en lage trillingen

Alles bestaat uit energie. Jij, ik en alles om ons heen. Zelfs voorwerpen hebben energie. Het is nauwelijks te bevatten. Deze energie bestaat uit verschillende frequenties. Ben je verdrietig of depressief, dan heb je een lage trilling en die trilling zend je ook naar je omgeving uit. Eigenlijk stuur je je negatieve energie de wereld in. Vooral naar de mensen die in je buurt zijn. Een typisch voorbeeld hiervan is als je ergens binnenkomt en voelt dat de sfeer te snijden is.

Ben je juist opgewekt en blij, dan heb je een hoge trilling. Een trilling die hoog is, is positieve energie. Je stuurt die positieve energie dan ook naar anderen om je heen. Denk bijvoorbeeld aan iemand die de slappe lach heeft. Dan ga je automatisch bijna meelachen. Nu varieren onze emoties en humeur gedurende de dag en gaan die trillingen dus de hele dag omhoog en omlaag. Het blijft schommelen.

Trilling hoog houden

Jij en ik worden dus beïnvloed door onze omgeving. Door mensen in de nabije omgeving, maar ook door de berichten die uitgezonden worden door de media. Vooral in deze tijd kan je trilling behoorlijk omlaag schieten door alle berichten over wat er gaande is in de huidige wereld. Voor mij is het dus een grote prioriteit om mijn trilling, en die van mijn omgeving, hoog te houden. Maar hoe doe je dat? En wat kunnen we leren van mensen die dagelijks geconfronteerd worden met armoede en ogenschijnlijk uitzichtloze leefomstandigheden? Hmmm, dat vraagt verder onderzoek.

Zonder weerstand en in volledig vertrouwen

Na een tijd werd ik geïnformeerd dat de plaatselijke chief zich inmiddels telefonisch had gemeld en dat we bij hem werden verwacht. De twee jongemannen reden met ons mee om de weg te wijzen. Ik zag de chief al op een afstandje in de schaduw op zijn stoel zitten, klaar om ons te ontvangen. Het leek alsof alles afgesproken was.

Na het verhaal uit de doeken te hebben gedaan werden we doorverwezen naar een nog hogere ambtenaar die in het kantoorje binnen aanwezig bleek te zijn. Daar zat ik tussen een hele groep mensen in een piepklein kantoortje. Rhoda begon wat zenuwachtig te worden. Ze was al vrij lang weg van haar  werk op school en ze was bang dat ze hierdoor in de problemen zou komen. Ik meldde haar zonder na te denken dat ze aan het werk was en dat ze zich geen zorgen moest maken. Waar ik het vandaan haalde, geen idee. Het was een soort innerlijk weten. Eerlijk gezegd snapte ik zelf ook niet helemaal waar het over ging en wat zich nu eigenlijk afspeelde. Ik liet me meevibreren, zonder inmenging van mijn eigen ratio. Zonder weerstand en in volledig vertrouwen en, wow, wat voelde dit toch geweldig!

Een enorme aantrekkingskracht

De hoge ambtenaar vroeg aan mij hoe ik Kenia vond. Ik antwoordde dat ik thuis was. Niet veel later stonden Rhoda en ik wat beduusd buiten. Miti ya Matumaini was geboren. Alleen de grond moest nog op naam van het project worden gezet en gelegaliseerd worden. We brachten Rhoda terug naar haar school. Ondertussen had ik tijdens het teruglopen naar de auto een grote steen gevonden. Aangekomen bij de school namen we afscheid van elkaar met de hand op steen dat we elkaar weer zouden ontmoeten.

Rhoda kon niet geloven wat zich die ochtend allemaal had afgespeeld. Nog nooit had ze zoiets meegemaakt. Ik zelf eerlijk gezegd ook niet. Het leek wel een soort toneelstuk waarin iedereen achter de coulissen klaarstond. Alsof het allemaal zo gepland was. Het was een mysterieuze ochtend. Het leek wel of alles op elkaar was afgestemd en de energie vloeide en stroomde. Was dit toeval? Dat kan haast niet.

Iets waar ik voor wil leven

Wat mijn rol in dit verhaal gaat worden wist ik op dat moment nog niet. Wel wist ik meteen dat ik hier heel graag bij betrokken wil zijn en dat ik een enorme aantrekkingskracht voel die zijn weerga niet kent. Dit is echt iets waar ik voor wil leven. Om samen te werken aan een mooiere, schone, duurzame samenleving en om een liefdevolle wereld te creëren voor iedereen.